متن آهنگ مرهم فریدون آسرایی

سکوتت پر از حرفِ اما صدات هنوزم تویه گوشِ این مردمه
حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت تویه این هیاهو گمه
فقط با جلالو شکوهِ صدات میشه به مقامی که باید رسید
تو دنیایی که هیچی دیدن نداشت میشد دیدنیها رو پیشه تو دید
کسی میشه اسطوره ی مردمش که دنیاشو پای هنر باخته
کسی که یه عمرِ با رنگ صداش تو ذهنه همه خاطره ساخته
نیاد روزگاری که این روزگار غرور هنرمندشو بشکنه
اگه بشکنه بغضه این حنجره زمینو زمانو بهم میزنه
اگه هر چی دار و ندارِ منه بریزم به پای تو بازم کمه
چی جز عمری که پای ما ریختی واسه زخمای مردمش مرهمه
سکوتت پر از حرفِ اما صدات هنوزم تویه گوشِ این مردمه
حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت تویه این هیاهو گمه
کسی میشه اسطوره ی مردمش که دنیاشو پای هنر باخته
کسی که یه عمرِ با رنگ صداش تو ذهنه همه خاطره ساخته
نیاد روزگاری که این روزگار غرور هنرمندشو بشکنه
اگه بشکنه بغضه این حنجره زمینو زمانو بهم میزنه
اگه هر چی دار و ندارِ منه بریزم به پای تو بازم کمه
چی جز عمری که پای ما ریختی واسه زخمای مردمش مرهمه
سکوتت پر از حرفِ اما صدات هنوزم تویه گوشِ این مردمه
حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت تویه این هیاهو گمه